Waarom niet eens met het vliegtuig reizen? Met het vliegtuig konden we sneller op onze bestemming zijn en we hoeven er zelf niet veel voor te doen! Dit klonk ons als muziek in de oren, wetende dat we gingen reizen met 2 kleine meisjes. We waren het al snel eens dat we naar het zuiden moesten, naar de zon! Na onze ervaringen in Italië en aan de Belgische kust wilden we een reis met een grote kans op goed weer. Ik wou zelf al heel lang naar Andalusië en dan meer bepaald naar Granada, we hebben dan ons huisje ook gekozen in een streek relatief dicht bij deze stad. Voor het huisje zelf hebben we opnieuw beroep gedaan op Belvilla. Al snel viel ons oog op cuevas la granja  (grotwoningen) in Benalua de Guadix, een stad in de provincie Granada. Voor onze uitstapjes ter plaatse hebben we een huurauto geboekt. Zo konden we gemakkelijk rondreizen in de streek. 

July 2016
Spanje – Guadix
2 volwassenen & 2 kinderen (3 jaar & 16 maanden)
10 dagen

We hadden voor vertrek een parking geregeld op de luchthaven van Zaventem bij Carhotel. Toen we nog kinderloos waren, werden we altijd gebracht door onze ouders, maar nu de kindjes er zijn ligt dit wat moeilijker. De trein was ook een optie, maar leek ons een heel gedoe met bagage en met een baby en een peuter erbij.  De reis naar de luchthaven verliep heel vlot, aankomen bij Carhotel, onze auto afzetten, busje in en hop naar de luchthaven. We waren, en zijn ook nog een beetje, fervente draagzak gebruikers en ook voor deze moment was dit ideaal. Oona zat in de draagzak en ik had mijn handen vrij om Juliette te begeleiden in de buggy terwijl Rowin de bagage kon voortduwen. Op de luchthaven zelf, na alle formaliteiten gedaan te hebben van check-in en security (toch even een raar gevoel na de gebeurtenissen van 22 maart 2016), hadden we een instant vakantiegevoel.

De vliegreis zelf ging echt heel goed. We hadden een beetje schrik voor de oortjes, dus zorgden we ervoor dat we drankjes hadden zodat de kinderen voldoende konden slikken bij opstijgen en dalen. Maar dat bleek uiteindelijk allemaal niet nodig te zijn. Juliette vond het allemaal super leuk en Oona was heel rustig. Pro-tip: Neem je draagzak zeker mee op het vliegtuig! Oona werd wat moe, dus heb ik haar in de draagzak wat liggen sussen tot ze in slaap viel. Zalig! Zo op vliegreis gaan is echt de max met kindjes, je hebt je handen vrij, je moet je nooit in bochten wringen om tot bij de kinderen te geraken, je kan aandacht geven wanneer ze het nodig hebben, perfect dus. Wij zijn fan :-). We vlogen op Malaga met Brussels Airlines omdat dit het interessantste was en dan van daaruit reden we verder naar Guadix (nog zo’n 2h rijden in totaal). De huurauto zelf viel op het eerste zicht wat klein uit en we hebben het ook wat moeilijk gehad met de autostoelen in de wagen te krijgen. Uitleg was er niet echt bij, dus was het een beetje op goed gevoel afgaan, maar na wat geavanceerd puzzelwerk van Rowin stonden ze er goed en stevig in. En onze bagage paste ook net in de auto!

We kwamen in de late namiddag toe op onze eindbestemming. We konden onmiddellijk inchecken, maar het bleek dat het huisje dat ze eerst voor ons hadden niet echt geschikt was voor kleine kindjes. De kamers kwamen nl. uit op een steile open trap, wat misschien toch niet zo’n goed idee was. Het goede was dat de lieve dame van het onthaal dit al zelf had opgemerkt en ons onmiddellijk ook de optie gaf van het andere huisje, waar alles op de gelijkvloers lag. Ideaal dus, maar aangezien het nog niet gepoetst was moesten we nog even wachten. We zijn dan maar naar een winkel gereden, want de kindjes moesten nog eten. De dag van de heenreis was een vermoeiende dag; vooral de autorit en het uitpakken waren er te veel aan. Gelukkig gingen de meisjes flink slapen en konden wij even uitpuffen op ons terras.

De volgende dag zijn we gaan ontbijten in het restaurant op het vakantiedomein. We waren de dag voordien wel naar de winkel geweest, maar omdat het zo laat was hadden we ons beperkt tot het hoogstnodige, dus niet gedacht aan ontbijt. Het was een eenvoudig, maar lekker ontbijt. De dagen nadien hebben we ontbeten in ons huisje of in een stad die we gingen bezoeken. Na het ontbijt trokken we naar het dorpje Benalua, vooral om de buurt wat te leren kennen. Benalua is niet zo groot, een dorpskern met een pleintje, een winkeltje en een beetje hogerop in de straat een bakker. Eerst waren we de winkel binnen gegaan waar we ook al onmiddellijk onze entree waargemaakt hebben. Toen we aan de kassa aan het afrekenen waren had Juliette haar hand tussen de open schuivende deur van de winkel gestoken. Ik was even in paniek want ik kreeg haar hand er niet onmiddellijk tussenuit, maar uiteindelijk is het toch gelukt. De dame aan de kassa sprong heel snel recht en ging ijs halen zodat we de zwelling konden tegengaan. Ze waren allemaal heel erg begaan met ons Juliette, maar gelukkig bleef de schade zeer beperkt. Het is nog altijd iets waar we voorzichtig mee zijn als we met de kinderen naar de winkel gaan, steek vooral je handje nergens tussen :-).

Juliette was al snel bekomen toen ze de speeltuin op het pleintje zag. Aangezien het speeltuintje in de volle zon stond (ja wat is dat nu toch ook met speeltuinen altijd recht in de zon te zetten) konden we Juliette er niet al te lang laten spelen. Het werd al snel heel erg warm. De bakkerij was onze laatste stop voor we terug naar ons huisje trokken. Wat een zaligheid! Ze hadden er heel lekkere empanadas (soort van gebak dat opgevuld is met vb tonijn, ratatouille, … ) met verschillende vullingen. Wij wisten wel wat uit te kiezen als middageten :-). Na de middag werd het zeer warm, veel te warm om echt iets actiefs te doen met de kinderen en zelfs zonder zou het al een uitdaging zijn, dus hebben we ons aan het zwembad gezet, heerlijk! Rowin was tijdens openingstijd nog even naar het onthaal gegaan, want de mensen die daar werken zijn zeer vriendelijk en hebben ons ook meer uitleg gegeven over wat er te doen was in de streek. We bespraken elke avond nog wat we de dag nadien gingen doen, weinig uitgebreid, maar toch dat we ongeveer een idee, een richting hadden.

De volgende dag trokken we naar de stad Guadix, ze hadden ons verteld dat we hier geweldig lekkere churros konden eten als ontbijt. Dit moet je ons geen 2x zeggen 😉 We kregen een bord vol churros en voor ieder van ons was er een tas chocolademelk (leek meer een chocoladesaus) voorzien waar je dan je churros in kon doppen. Zeer lekker maar komt toch stevig aan op een ochtend! De streek waar we verbleven is gekend voor zijn grotwoningen en in Guadix konden we een soort van toeristentreintje nemen naar het gebied van de grotwoningen. In Guadix wonen er nog veel mensen in een grotwoning. Het heeft veel voordelen voor deze streek, want als het warm is buiten blijft het lekker koel binnen. Het treintje zelf was heel leuk om te doen met de kindjes. Toen we boven aan het dorpje kwamen hebben we gewandeld naar de grotwoningen die opengesteld werden voor de bezoekers. Na het bezoek van de grotwoningen konden we wandelen naar een hogerop gelegen gedeelte waar we zicht hadden op de verschillende grotwoningen in de streek. Het was een leuke wandeling en eerste uitstapje :-).

Toen we terug aan de halte van het treintje kwamen begon het, hoe kan het ook anders, heel hevig te regenen. Aangezien het treintje er nog niet was zijn we gevlucht in de kerk die we dan ook even bezocht hebben. Toen de trein terug naar het stadscentrum vertrok was de bui al over, gelukkig maar :-). Eens beneden wilden we graag iets eten als lunch, iets waar we geen rekening mee gehouden hebben is het feit dat ze in zuid Spanje zeer laat lunchen en dineren. Voor ons is dit niet speciaal een probleem, maar onze kindjes zijn dit niet zo gewoon. Om 12h is het zeer moeilijk om ergens te kunnen lunchen, vanaf 13h heb je al iets meer geluk, maar meestal beginnen ze met de lunch rond 14h. Ook ‘s avonds kan je vaak niet voor 21h ergens dineren, wat voor ons ook echt heel laat was. Het was toch iets waar we rekening mee moesten houden, wat soms wel frustrerend was. Na dit bezoek zijn we nog even gaan plonsen in ons zwembad. De avond sloten we af op ons terras aan het huisje. Achter ons huisje was een weg waar elke avond een herder met zijn schapen doorkwam. Voor de meisjes was dit super leuk, ze kregen er maar niet genoeg van.

Volgende dag hadden we gepland om naar het “réservoir de Negratin” te gaan. De lieve dames aan de receptie leende ons 2 parasols om mee te nemen zodat we niet in de zon zouden zitten (dit is het mindere kantje aan het reizen met een vliegtuig, dit is moeilijker mee te nemen, dus handig als je dit kunt lenen). Op een of andere manier was het reservoir niet zo gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk kwamen we op een afgelegen strandje waar niemand te zien was, zalig. Na die rit, die toch niet zo vlot verliep, waren we blij dat we ergens toe kwamen, maar toen we uitstapte besefte we dat we buiten wat koekjes niets fatsoenlijk mee hadden voor te lunchen en het strandje was zo afgelegen dat er ook echt niets in de buurt was. Dus hebben we even van het uitzicht genoten, helder blauw water omringd door mooie rotsformaties echt prachtig! En daarna zijn we verder gegaan om eerst iets te zoeken om te eten.

Na wat rondtoeren kwamen we ergens in een klein dorpje waar we een pizzeria vonden. Er was heel weinig volk in de pizzeria, maar ik denk ook weer dat dit te maken heeft met het uur waarop we kwamen. Na wat opzoekwerk, met dank aan onze geweldige Lonely Planet, tijdens het eten hadden we gevonden dat er, niet zo ver van waar we zaten, een strandje was genoemd “embalse de negratin” in Freila. Eens daar aangekomen konden we de hele namiddag genieten van het adembenemende uitzicht dat het réservoir te bieden heeft. Zo mooi, helder water. Er zwommen ook heel veel visjes in het water en met een netje (ook meegekregen van de dames van het onthaal voor de kindjes) konden we proberen om de visjes te vangen, maar dat verliep toch niet zo vlot :-). Aangezien het een stenen strand was, was het ook niet zo gemakkelijk om onze parasols vast te zetten waardoor er wel altijd iemand moest blijven zitten om ze vast te houden. Omdat het toch wel heel warm was was het ook niet aangewezen om er te lang te blijven zitten. Na een laatste verfrissende plons zijn we dan ook een ijsje gaan eten in het café bovenaan het strand. Zo kon Oona wat slapen in de buggy en konden wij nog genieten, in de schaduw, van het prachtige uitzicht.

Dag 5 van onze reis was voor mij een dag waar ik toch al even naar uitgekeken had. We gingen de Alhambra bezoeken in Granada. Zorg er zeker voor dat je tickets op voorhand besteld! Wij hadden pas de tickets besteld toen we in Spanje toe kwamen en konden enkel nog kiezen voor de late namiddag sessies om Nasrid paleis te bezoeken. Met ons ticket konden we dus pas om 17h binnen, wat niet ideaal is gezien de periode en de hitte, maar we waren zeker voorbereid! In de voormiddag en op de middag hebben we het dan ook rustig aan gedaan zodat de kindjes voldoende uitgerust waren voor we vertrokken.

 

De Alhambra was op een uurtje rijden van ons verblijf, dus vertrokken we ook ruim op tijd. Aan de Alhambra was het gemakkelijk parkeren, dus dit verliep allemaal zeer vlot. We hebben echter wel wat moeten aanschuiven om uiteindelijk binnen te kunnen, dus zeker zien dat je hoedjes mee hebt voor de kinderen, want schaduw is er niet.  Eens binnen konden we al onmiddellijk genieten van de prachtige tuin en architectuur. Het was er heel aangenaam rondlopen. Om het Nasrid paleis zelf nog is te bezoeken moesten we ook aanschuiven, dit was minder aangenaam, want ook hier moesten we in de zon aanschuiven. In het paleis zelf zijn geen buggy’s toegestaan, dus we waren zeer blij dat we onze draagzak weer mee hadden. Het paleis zelf was prachtig, echt heel mooie architectuur, ik ben zelf geen kenner, maar ik kan echt genieten van mooie gebouwen. Oona heeft de hele tocht door het paleis in de draagzak gezeten, zeer flink wat rondkijkend en Juliette die heeft de hele tijd flink gestapt. Voor haar was het vooral heel leuk om trapje op trapje af te doen en ook de vele fonteintjes vond ze geweldig. Op het einde begon het wat vermoeiend te worden en moesten we Juliette wel wat zoet houden door haar te beloven dat ze een ijsje kreeg na het bezoek aan het paleis :-). Het was een warme dag, maar met voldoende water en zonnewering werd het een geslaagd bezoek.

De volgende dag kozen we voor een rustige bezigheid. Door een tip van alweer de lieve dame van de receptie zijn we terechtgekomen bij het Balneario van Alicun de las Torres. Het is een natuurlijke warmwaterbron waar je in kunt zwemmen. Wat ons vooral opviel was dat het vooral de locals zijn die hier naartoe komen. Er waren ook veel schaduwkanten waardoor het zeer aangenaam was om er een hele dag te zitten. Kom zeker op tijd, want op de middag begon het er al aardig druk te worden. Dus als je een plaatsje wilt op de ligbank is het dus zeker een goed tip. Een perfecte plaats om even tot rust te komen. Let wel op met de glijbaan, bij het afglijden heeft Juliette haar hoofd gestoten tegen de onderkant van de glijbaan. Hij ging vrij snel en we hadden dit niet zien aankomen, gelukkig was er niet veel aan de hand, maar het was toch verschieten!

Parque megalitico de gorafe stond als volgende op het programma. In het park zijn verschillende dolmen nog zo goed als volledig intact. De weg ernaartoe is wel wat hobbelig en misschien niet altijd ideaal voor onze huurwagen. Maar het uitzicht dat we kregen was fantastisch. Alweer gingen we op pad met de draagzak en Juliette kon vrij goed te voet mee. We zijn niet heel ver gewandeld, want dat was toch wat te moeilijk voor Juliette (misschien toch een 2de draagzak overwegen). We hebben wel enkele van de dolmen kunnen bezichtigen. Echt zot als je bedenkt dat die dingen al zoveel jaren oud zijn. En wat een uitzicht ook! Als ik even wat in de verte keek kon ik langs de bergwand schapen zien lopen, allemaal op een rijtje. Geweldig uitzicht en hoe rustig ook allemaal!

Op iets meer dan een uur rijden van Benalua ligt de kuststad Almeria. Omdat Rowin hier samen met zijn ouders is geweest toen hij nog klein was en hij ook goede herinneringen hieraan had wou hij de stad graag nog is bezoeken. We waren niet vertrokken met een bepaald doel voor ogen. Het leek ons leuk om gewoon naar de stad te gaan en wat rond te kuieren. Almeria is een vrij toeristische stad, maar wel gezellig om in rond te wandelen. Rond de middag begon het al snel weer op te warmen naar 40° en dan zijn we het strand gaan opzoeken. Achteraf gezien waren er zeker nog leuke bezienswaardigheden in Almeria, maar door gebrek aan tijd en door de warmte leek het ons beter om wat verkoeling te zoeken. Langs Av. Cabo de Gata vind je verschillende strandjes. We hadden het geluk om een relatief rustig strandje te vinden waar we ons konden zetten. Na het ijsje werd Juliette heel boos omdat ze nog een ijsje wou, pure frustratie dat eindigde in het nemen van deze prachtige foto. Wat ook een andere kant van het reizen met kinderen laat zien :-).

Een bezoek aan Granada zelf mocht zeker niet ontbreken. Dit was ook een van de redenen waarom we deze streek hadden gekozen! Op zo’n uur rijden van ons verblijf kwamen we aan in Granada. Ook nu hadden we geen echte specifieke plannen en wilden we gewoon de look and feel van de stad opsnuiven. Ik was onmiddellijk verliefd op de kleine steegjes die Arabisch getint zijn, echt zalig om in rond te kuieren. Juliette was iets minder geduldig die dag… ik denk dat de reis en het zeer warme weer allemaal wat vermoeiend werd voor haar. Juliette zat in een moeilijke kleuterfase van grenzen aftasten wat ons geduld een paar keer op de proef heeft gesteld :-).

Op dag 10 was het tijd om terug naar huis te gaan. Was een dubbel gevoel, we waren langs de ene kant blij om in het verblijf te vertrekken, maar langs de andere kant hadden we geen zin om naar huis te gaan. Misschien toch volgend jaar eens uitkijken naar een rondreis?