Ik heb de blog in meerdere delen gesplitst, je kan het eerste deel hier terugvinden. In dit deel ga ik verder in op onze laatste 2 verblijven in Zweden (Hagfors en Lofsdalen).

Na een lange vermoeiende rit kwamen we aan in Hagfors. We verbleven op de campingsite Värmlandsgarden gerund door een Nederlands koppel. Daar sliepen we in het vakantiehuis Orren. De hut is voorzien van een badkamer, living, keuken en 2 slaapkamers. Waarvan 1 slaapkamer met 2 bedden en 1 slaapkamer met 3 stapelbedden… We konden dus gerust nog 4 extra mensen onderbrengen :-). Buiten was er een terrasje en een bank en je kon er bij goed weer ook zwemmen in het meer. Helaas voorspelden ze voor ons verblijf alleen maar herfstweer, maar we besloten om er het beste van te maken en om ons niet te laten doen door het weer 😉

We waren eigenlijk wel blij om te zien dat er vanalles te doen was in de nabije omgeving. We moesten nooit echt super lang rijden voor we ergens waren. Dit was wel anders bij de vorige twee bestemmingen. De uitstap van de dag was naar, wait for it :-), Hagfors Railroad Museum. Ik hoor het jullie al denken, wat gingen ze daar nu weer doen? Wel buiten het feit dat er een museum is met allemaal oude trein locomotieven, is er ook een oud treinspoor van ongeveer 12 km heen en terug. En daar gingen we dus voor. Rowin en ik kregen elk een spoorfiets met een zijspan waar de kindjes in kunnen zitten. Zalig! Ik denk dat de kindjes de eerste kilometers niets anders gedaan hebben dan gegiecheld. Naast prachtige natuur, kwamen we ook de typische Zweedse huisjes tegen op onze weg. Het was echt een heel leuke ervaring, eerst hadden we wat schrik van de afstand, maar al bij al was het heel vlot gegaan. Zeker een aanrader. En eens binnen was het tijd voor fika! We kregen bij ons ticket een kop koffie of thee aangeboden met koekjes. Heerlijk na zo’n fietstocht. Eens we binnen waren begon het ineens kei hard te regenen en ook daar waren we dan weer blij om, want onderweg waren we geen enkele druppel tegengekomen. Na de fika namen we ook even de tijd om het museum en de treinstellen te bekijken. Vooral leuk voor de meisjes, want die mochten overal in en op, dus ook hier kwam hun fantasie weer ten volle naar boven :-).

Voor onze uitstap naar het Railway museum zijn we nog even gestopt bij een gezin dat Swedish Forest Honey verkoopt. We hadden eigenlijk een winkeltje verwacht, maar het is gewoon een Brits koppel dat in hun huis de honing verwerkt en verkoopt. Heel vreemde ervaring om zo in iemand zijn huiskamer te staan om honing te kopen. Hun bijen leven dus in de Zweedse bossen en maken daar honing. Zij verwerken de honing en maken verschillende soorten smaakjes. Wij kochten de naturel, eentje met bessen (hmmmm!) en eucalyptus (zeer goed als je wat verkouden aan het worden bent!).

Aan de camping van Värmlandsgarden zijn er ook verschillende wandelroutes die je kan volgen. We vonden de wandelroute wel iets te lang om met de kindjes te doen, we besloten daarom een deel van de route af te leggen. Indien je van mooie boswandelingen houdt is het echt wel de moeite. We kregen er niet genoeg van, echt heel mooi om in te wandelen. Na onze ochtendwandeling gingen we naar Varmlands Moose Park. Omdat we nog geen enkele eland hadden kunnen spotten, wilden we toch is eentje zien. Je boekt best je trip op voorhand, want de plaatsen zijn beperkt. Tijdens het bezoek krijg je niet alleen elanden te zien je krijgt ook heel veel tips om er eentje te kunnen spotten in het wild. Elanden zijn niet zo’n heel onschuldige dieren, dus als je ze in het wild spot blijf je ook best zo ver mogelijk van hen vandaan. Vooral als je een mama moose met kindje spot is het belangrijk om niet te dicht te komen en indien mogelijk in de wagen te blijven.

De volgende dag gingen we naar een oud Fins dorp dat nog volledig in tact is gehouden. Hembygdsgarden Karmenkynna lag op zo’n 1,5h rijden van ons verblijf. Toen we hier aankwamen was het zo’n 12° buiten en was alles er heel verlaten. We dachten er iets te vinden om te eten, maar eigenlijk kon je ter plaatse alleen maar traditionele kost eten van havermout en spek (motti och fläsk), wat niet echt een optie was voor de kindjes en eerlijk gezegd voor mij ook niet echt. Rowin vond het allemaal geweldig. Gelukkig konden de kinderen en ik een wafel eten en Rowin kon proeven van de traditionele Finse kost. De herberg zelf was super gezellig. Er was een open haard aan het branden wat onmiddellijk een cozy gevoel gaf (en toch wat raar, zo in de zomer). De gastvrouw was heel lief en vriendelijk. Ze gaf ons wat uitleg over de omgeving en over de tradities van vroeger. Geweldig om al die verhalen te horen. Na het eten gingen we rond op het domein en bezochten we ook nog het aanliggende museum. Het museum was nog niet echt afgestemd op toeristen van het buitenland de uitleg bij de kaartjes was in het Zweeds, je kreeg wel een boek mee met de vertalingen, maar de film die ze er afspeelden was enkel in het Zweeds en dus voor ons onverstaanbaar.

De volgende dag was het weer tijd om verder door te reizen naar het Noorden! Met een bang hartje want we wisten niet goed wat te verwachten. Onderweg kwamen we al onze eerste wilde diertjes tegen: rendieren op de weg 🙂 Zalig om te zien! En daar bleef het niet bij, we zagen zelfs een vos overlopen in volle dag. Toen we toekwamen waren we zeer aangenaam verrast. We dachten dat we in een redelijk primitieve afgelegen plek terecht gingen komen, maar in werkelijkheid logeerden we in een luxebungalow met een prachtig uitzicht. Zalig! We waren al van minuut 1 verkocht voor ons nieuwe verblijf. We moesten wel nog wat wennen aan het feit dat we in de middle of nowhere zaten en dat de plaatselijke winkel al om 18h dicht ging, dus avondeten deden we in de pizzeria in de buurt. Het was een pizzabuffet, zeker niet slecht, maar ook niet het beste wat ik al ooit gegeten had. Ik moet eigenlijk toegeven dat we in Zweden nooit echt lekker hebben gegeten wanneer we gingen uit eten. We keken altijd naar de reviews op google of tripadvisor en zelfs als we in de “beste” restaurantjes gingen eten viel het heel vaak tegen. We maakten dan ook meestal zelf eten, wat lekkerder en goedkoper was.

We hadden een vrij strak schema voor onze dagen in Lofsdalen. De eerste voormiddag zijn we wat gaan wandelen in de buurt van ons huisje om daarna te gaan vissen. Een 2de poging, we konden Zweden echt niet verlaten zonder dat we een vis gevangen hadden. Dus gingen we in een plaatselijke visvijver forel vissen. Ik denk dat die man dacht dat we geen vis gingen vangen, want hij liet ons maar begaan terwijl je normaal met cash geld de vis die je gevangen had moest betalen. Maar omdat het ongelooflijk duur was om geld af te halen in Zweden (en vooral anderhalf uur rijden naar de dichtsbijzijnde ATM) hebben we dit niet gedaan. De man zei dus doe maar en dan vroegen we ‘en wat als we dan echt een vis vangen’, dan mochten we die dus gewoon houden. Ik denk dus echt dat die man gewoon dacht dat we geen vis gingen vangen. Maar al na een paar minuten hadden we al beet… En wat nu? We hadden nog nooit een vis gevangen, met slappe lach en al gingen we met die vis naar die man. Ik had er toch zelf wat moeite mee om die vis niet terug in het water te gooien, maar we moesten hem meenemen. De kinderen zelf vond het allemaal geweldig, die waren vooral blij dat we eindelijk is een vis gevangen hadden :-).

In de namiddag stond er een wandeling van zo’n 3,5 km naar een berenhol op het programma. Samen met een gids en nog andere gezinnen gingen we op wandel. Onze kindjes waren de jongsten van de hoop, maar de wandeling is perfect afgestemd op jonge kinderen. In het begin van de wandeling is het vrij gemakkelijk wandelen, in de 2de helft kwamen er wat rotsen op ons pad, maar al bij al konden onze kindjes het tempo goed aan, al moeten we wel toegeven dat we telkens achteraan bengelden ;-). De gids was een Nederlander die enkele jaren terug verhuisd is naar Zweden. Wel handig, want zo kon hij de uitleg ook in het Nederlands doen, wat leuk was voor de kindjes en voor ons zo moesten we niet altijd alles vertalen :-). Toen we toekwamen aan het hol was het tijd voor Fika! Zo’n geweldige traditie van de Zweden. Na een wandeling is het wel fijn om een kopje koffie of thee te drinken en een koekje te eten. Het berenhol zelf konden we gezin per gezin bezoeken, want het hol lag op een moeilijk bereikbare plaats waardoor niet iedereen tegelijk aan het hol kon staan. Het hol zelf was super klein, nooit verwacht dat er een beer in zo’n hol kan kruipen. Juliette en Oona kropen helemaal in het hol, wij zouden het in principe ook gekund hebben gegeven dat de omvang van een beer in het hol kan, maar dat is toch iets de claustrofobisch voor mij :-). Heel leuke ervaring om te doen. Ook de terugweg verliep vlot, alleen dat Oona even haar schoen verloren was in de modder :-). De wandeling reseveer je best op voorhand. Dit kan via deze link. Deze topdag sloten we af met ons zelf gevangen visje op de barbecue. Heerlijk!

Onze laatste volle dag in Zweden was de kers op de taart. We trokken naar Fulufjällets Nationalpark waar we gingen wandelen naar de grootste waterval van Europa. Er zijn verschillende hiking tours, maar wij volgden de kortste van 4 km vooral omdat het de bedoeling was dat de kindjes deze volledig zelf gingen wandelen. We volgden de Njupeskärsslingan hiking tour waarbij op ongeveer halfweg de wandeling de Njupeskär waterval staat wat dus de grootste waterval van Europa is. Ik ben zot van watervallen, dus voor mij was het echt een topmoment. De wandeling zelf was heel goed doenbaar met de kindjes. We moesten een paar keer (stevig) klimmen en op de terugweg wat moeilijkere dalingen (voor de kindjes dan), maar al bij al een gemakkelijke weg. En we zijn heel fier om te zeggen dat ze de 4 km volledig zelf gewandeld hebben. Niet evident met het regenweer en vooral voor onze 4-jarige, een stevige wandeling. De laatste km hebben we wel een ijsje moeten beloven :-). Onze reis in Zweden kon geen beter einde hebben. ’s avonds gingen we nog eten in de brasserie dicht aan ons huisje. Deze keer wel lekker gegeten :-). Na het eten hebben we nog een wanhoopspoging gedaan om een beer te kunnen spotten, onze gids van het berenhol had ons enkele tips gegeven, maar onze poging was helaas niet gelukt :-(. Daarna was het snel tijd om te gaan slapen, want we moesten ’s morgens heel vroeg vertrekken richting Oslo waar we onze boot naar Denemarken gingen nemen.

Onze reis in Zweden zat er op, maar we gingen nog naar Oslo en Denemarken. Over onze ervaringen daar kan je meer lezen in het 3de deel van deze blog.