Vermits er zo veel te vertellen was over onze reis op Sicilië heb ik het verhaal in 2 gesplitst. Het eerste deel kan je hier vinden. Vandaag gaan we verder met het 2e deel!

Op naar de 3de bestemming! We waren eerlijk gezegd zeer blij om terug naar een formule met ontbijt te gaan 🙂 Vooral omdat de mierenplaag ervoor zorgde dat we nooit deftig konden ontbijten in Boscorotondo. Ons 3de verblijf lag op zo’n 2h30 rijden van Scicli. Maar eerst een tussenstop in Syracuse!

Natuurlijk mocht Syracuse niet ontbreken op onze reis. Parco Archeologico della Neapolis was onze eerste stop. Aan de site zelf is het niet gemakkelijk om de wagen te parkeren, uiteindelijk vonden we wel een mogelijkheid aan de kant van de weg en omdat het zondag was moesten we ook niet betalen. De tickets kan je kopen tegenover de site, je moet de kiosk wel zien te vinden tussen de vele kraampjes. Eens we onze tickets hadden, konden we verder. Het was een snikhete dag, dus het was zeer belangrijk dat we voldoende water mee hadden voor ons bezoek. Nu kwamen de kraampjes wel even van pas :-).  De tocht naar Teatro Greco was vermoeiend door de hitte en eens boven waren we een beetje teleurgesteld. Op het binnenplein van de theater lagen planken en stond er een grote container voor bouwafval. Dit doet natuurlijk afbreuk op het zicht. Daarnaast was er ook nog een extra houten constructie gemaakt bovenaan het theater. Dit om plaats de creeëren voor de concerten die er gegeven worden. Maar als je alles wat er niet hoort even wegdenkt was het wel prachtig om te zien. Wat was het er heet! We konden er niet te lang blijven staan want het was onhoudbaar. Eens beneden konden we onder de bomen schaduw vinden. Gelukkig stonden er in het park waterfonteintjes met drinkbaar water zodat we onze waterflesjes opnieuw konden vullen. Het park heeft nog een romeins amphitheater dat iets minder intact is, maar toch zeker de moeite waard om te bekijken.

Na een snelle hap besloten we om naar Ortygia te gaan wat ook het hart van Syracusa genoemd wordt. Ortygia is een eiland dat met enkele bruggen verbonden is aan Syracusa’s vaste land. Ik vond het geweldig om er te verdwalen in de smalle straatjes 🙂 Maar, helaas werd het al snel tijd om door te rijden naar onze eindbestemming van de dag: Fondo Cipollate in de provincie van Catania. Jammer dat we zo snel weg moesten, maar we hadden nog een rit van een kleine 2h voor de boeg.

De ingang van het domein van Fondo Cipollate was niet zo gemakkelijk te vinden. We zijn er een aantal keren voorbijgereden voor we door hadden welk hek de ingang was :-). (niet de eerste keer dat we zoiets voor hebben, misschien ligt het toch aan ons, haha :D) Het domein is omringd door sinaasappelbomen en olijfbomen. Ideaal om tot rust te komen na een drukke dag! Onze slaapplek was 1 grote kamer voor ons viertjes en een badkamer. Het is iets kleiner dan onze vorige slaapplaatsen, maar zeker groot genoeg als je weet dat we het enkel nodig hadden om te slapen. En we kregen weer ontbijt, hoera! ’s Avonds maakte we nog gebruik van een frisse duik in het zwembad. Wat een zaligheid na zo’n warme dag!

Taormina ligt op een uurtje rijden van Fondo Cipollate en stond als eerste op ons programma. Wat een hel om er te geraken! Of beter gezegd wat een hel om er je auto kwijt te geraken! Na eindeloos rondgerij vonden we eindelijk een parkeerplaats in een overdekte parking onderaan de voet van de stad. Met een bus konden we dan bovenaan de berg  geraken. In het oude stadscentrum mogen geen auto’s rijden wat het veilig maakt met de kindjes, of toch niet? Soms komt er zo nu en dan toch weer een auto door, jammer… Dat maakt het dan weer minder veilig, vooral omdat je het daar niet verwacht.

 

In het stadscentrum van Taormina kan je ook de Teatro Greco gaan bezoeken. Zeer mooi theater dat nog grotendeels in tact is. Wel weer jammer van de podiumopstelling die afbreuk doet aan het zicht. Je kon helemaal tot boven wandelen om zo een goed zicht te hebben over heel het theater. Heel knap! En als je even naar de andere kant kijkt krijg je een prachtig panoramisch zicht over de zee. Na bezoek aan het Theater hebben we nog wat rondgekuierd door Taormina. het historisch stadscentrum is niet heel groot en iets te toeristisch. Omdat de stad op een rotsblok is gebouwd heb je er wel een prachtig panoramisch zicht over de zee.

’s Avonds zijn we nog in een restaurantje op een 15 min rijden van ons verblijf gaan eten. Zeer speciaal. Restaurant Uliveto in Graniti is enkel bereikbaar via een weg die eigenlijk een soort rivier is geweest.
De speeltuin voor de kindjes was een topper! Wij konden rustig genieten terwijl de kindjes zaten te spelen in de speeltuin. Het was wel de duurste maaltijd die we hebben gehad, maar de locatie en het eten was het meer dan waard 🙂

De dag erna was het de beurt aan Mt. Etna! We waren er helemaal klaar voor. Langs de bergwand klommen we steeds hoger en hoger naar boven tot we aan de het visitors center “Rifugio Sapienza” kwamen. Er was een grote parking, vergeet zeker niet om een ticketje te kopen voor de parking, want er is regelmatig controle. Links van de parking konden we al een grote krater (niet-actief) bewonderen. Juliette is samen met Rowin helemaal tot beneden in de krater gewandeld. Ik ben samen met Oona boven gebleven, want Oona had last van de wind die er heel hard aan het waaien was. Vanuit Rifugio Sapienza kan je te voet naar de krater of met de kabelbaan. We besloten om Etna naar boven te gaan met de kabelbaan wat ons beter leek met de kinderen erbij. We moeten ook eerlijk zijn, zelf zijn we ook niet de meest ervaren stappers, dus ook voor ons was het een goeie optie. De kabelbaan is te vinden aan de Zuidkant van de Etna in Nicolosi (Rifugio Sapienza). Na de kabelbaan kun je nog hogerop met de bussen om dan verder te trekken naar de krater. Wij hebben enkel het gedeelte van de kabelbaan gedaan. De kindjes vonden de kabelbaan geweldig. En wij konden enorm genieten van het uitzicht eens boven. Voorzie je zeker op de wind, want het is er echt heel winderig en stukje minder warm dan onderaan de berg. Eens terug beneden zijn we iets gaan eten in een van die vele eetstalletjes. Niets speciaal, want het is er vooral erg toeristisch allemaal.

In de late namiddag gingen we terug naar Fondo Cipollate om wat uit te rusten, want de volgende dag stond er een lange rit gepland. Ons laatste huisje is gelegen dicht bij Castellammare del Golfo op zo’n kleine 4h rijden van Fondo Cipollate. We vertrokken dan ook zo vroeg mogelijk. Voor deze rit hadden we geen tussenstop (buiten de gekende plaspauze) voorzien, aangezien het een lange rit was wou ik deze zo snel mogelijk achter de rug.

Ons 4de en laatste verblijf was op het domein Ulivo Blu. Het heeft meer iets weg van een hotel service. Iets minder pittoresk dus, maar het had wel alle comfort. Mooie kamer met 1 aparte slaapkamer met een dubbel bed en in het living gedeelte nog eens 2 enkele bedden. Daarnaast was er ook een keukentje, en een badkamer met douche. Op het domein zelf is er ook een restaurant waar je naast ontbijt ook ’s middag en ’s avonds kunt eten. We kwamen aan in de late namiddag en de kinderen hadden al onmiddellijk de speeltuin ontdekt. Mini-speeltuin vooral geschikt voor kleinere kinderen. En natuurlijk hebben we ook nog een frisse duik genomen in het prachtige zwembad. In totaal sliepen we hier 4 nachten.

Als eerste op het programma stond Erice. Erice is te bereiken met een kabelbaan of je kan tot aan de rand van de stad rijden. Omdat het toch iets leuker is om een kabelbaan (en misschien ook veiliger gezien de smalle kronkelstraatjes) te nemen parkeerden we ons op de parking onderaan de kabelbaan om dan de kabelbaan te nemen. Opgelet! Je hebt een officiële parking onderaan de kabelbaan, maar er is ook een redelijk brede man die ineens voor je auto springt om je te laten parkeren langs de kant van de weg. Niet vertrouwen, gewoon doorrijden en op de officiële parking gaan staan. Deze wordt ook bewaakt door een officiële agent en niet door dubieuze mannen ;-). Deze info hadden we ook op voorhand en ik was wel wat bang om er naartoe te rijden. Ik wou vooral niet dat die brede mannen lastig begonnen te doen. Maar al bij al viel het goed mee. Er sprong inderdaad iemand van tussen de auto’s uit, maar als je het zelf niet wist dat dit eraan zat de komen kon het zelfs zijn dat je hem niet gezien had of totaal niet wist over wat die persoon het had. Hij was dus heel gemakkelijk te omzeilen en zo geraakten we op de juiste parking. Wel heel speciaal allemaal :-).

 

De kabelbaan was een leuke attractie voor de kindjes. Erice zelf is volledig autovrij (enkel bewoners zelf kunnen er wel door met wagen). Erice is een schattig middeleeuws dorpje op een hoge heuveltop. Heel leuk en mooi om in rond te kuieren. Het dorp is volledig omwald wat het extra gezellig maakt. Op Piazza Umberto I genoten we van een terrasje, wel grappig want het pleintje helde wat af waardoor we scheef op onze stoel zaten aan een scheve tafel :-).  Veel toeristen in het stadje, maar niet zo druk als Taormina, gelukkig. Maar in Erice vind je dus ook wel de gekende toeristische winkeltjes. Het toppunt in Erice is het kasteel: Castello di Venere. Wat een uitzicht! Ik heb wel wat hoogtevrees, dus ik durfde niet echt helemaal tot aan de rand te gaan, maar van een klein beetje verder kon ik het prachtige uitzicht ook wel bewonderen :-). Oona was wat lastiger die dag omdat ze vooral heel moe was en niet wou slapen in de buggy. Rowin had ze opgepakt en zo met haar rondgelopen (Deze keer hadden we onze draagzak jammer genoeg niet bij). Zo viel ze wel in slaap en sliep ze een hele tijd op Rowin zijn schouder. Zeer schattig, maar wel zwaar voor Rowin 🙂 Voor de lunch hebben we gekozen voor Caffè Maria, volgens Lonely Planet het enige dat de moeite waard is in dit toeristisch dorpje. Je kan er op een balkon eten waar je dan ook een prachtig zicht hebt op de zee. Maar er was te veel wind waardoor we toch binnen zijn moeten gaan. Spijtig!

Toen we terug in Ulivo Blu kwamen stond er een minder aangename verrassing te wachten. De avond nadien stond er een huwelijk op het programma, dus we konden geen gebruik maken van het zwembad en ook het restaurant was geen optie (buiten het ontbijt dan). Ze hadden wel voorzien dat je een strandstoel kon lenen op het dichtsbijzijnde strand en we kregen een fles wijn als “sorry”. Ons appartementje was gericht naar het zwembad, dus we waren bang voor de geluidsoverlast. We zijn dan ook gaan “klagen” dat we dit toch maar niets vonden zeker ook omdat we 2 kleine kindjes bijhadden die hun slaap nodig hebben. De man aan de receptie stelde voor om van appartement te wisselen naar de (weliswaar minder mooie) achterkant van het gebouw. Goed voor ons, maar we waren toch wel wat op onze tenen getrapt. We gingen van een rurale, rustige vakantie, naar een vakantie waar we de rust & stilte moesten opgeven. Dit stond niet in de omschrijving! Heel spijtig allemaal.

Maar ok we lieten het niet aan ons hart komen en de volgende dag zorgden we dat alles ingepakt was en de verhuis zelf deden de hotelmedewerkers voor ons. We trokken er dan ook een hele dag op uit, want op het domein waren we allesinds niet echt meer zo welkom die dag :-). We planden deze keer ook weer een dag, zon, zee & strand in. Aan San Vito Lo Capo vind je de meest typische badplaatsen. Parkeren zelf moesten we op een van de parkings buiten de stad, want de straten rond het strand waren autovrij. Eerst huurden we er een go-kart om wat rond te rijden in de straatjes. Om ons daarna tussen de menigte op het strand te wurmen om daar even te zitten. Niet onze favoriete bezigheid, maar het was leuk voor de kindjes en uiteindelijk konden we toch wel even tot rust komen.

Ik moet zeggen dat het geluid van de trouw tot een minimum beperkt bleef. Ik weet niet of het anders had geweest hadden we toch aan de voorkant van het gebouw gebleven, waarschijnlijk wel. In ieder geval was het toch vrij vroeg gedaan, niet zoals in België waarin ze tot de vroege uurtjes zitten te feesten. Oef! En de volgende dag was alles netjes opgeruimd, alleen de speeltuin waren ze nog even vergeten terugzetten :-). Al bij al hadden we er dan toch niet zo veel last van of toch wel? Daarover later meer.

De laatste volle dag van onze reis naar Sicilië hebben we ingezet met een topper 🙂 Segesta ligt op zo’n half uur rijden van ons verblijfplaats. Ideaal, want dan moest ik die dag niet te ver meer rijden. De ruïnes zijn bereikbaar te voet of met de bus. Het is een hele steile wandeling van toch om en bij 20 min (met kinderen waarschijnlijk iets langer). Het was vrij warm die dag, dus we kozen om dit met de bus te doen. Van aan de bushalte boven moesten we nog een klein stukje wandelen en van daaruit hadden we zicht op een prachtig grieks theater. Het theater ligt ongeveer op 300 m boven zeespiegel. Daarnaast gaf het ook nog is een mooi panoramisch zicht. Na het bezoek aan het theater was het even wachten op de bus terug. Terug beneden konden we langs de rechterkant van de site naar de tempel wandelen. Het is een serieuze klim, maar meer dan de moeite waard. De tempel is nog mooi intact. Na het “zwaardere” werk sloten we ons bezoek af met een laatste ijsje op Siciliaanse bodem. Wat is het snel gegaan!

In de namiddag genoten we nog van wat rust aan het zwembad, want ’s morgens moesten we al heel vroeg vertrekken. Omdat we niet echt meer de tijd hadden om zelf eten te voorzien of om buiten een restaurant te zoeken besloten we om te eten op het domein van Ulivo Blu. Was me dat een tegenvaller! Normaal opende het restaurant elke avond om 18h, maar met de trouw (ja hoor het kreeg nog een staartje) hadden ze wat achterstand gelopen. Ok in eerste instantie geen probleem we kunnen wel een uurtje wachten, maar uiteindelijk werd het 20h! Daar konden we wel even niet mee lachen. Niet alleen konden we de faciliteiten de dag van de trouw niet gebruiken, maar ook de dag erna werkten niet alles full service. Zeer lastig! Want we hadden nog heel veel inpakwerk dat we planden te doen nadat de kindjes in bed lagen, maar hoe later we aten hoe later we nog al het werk moesten doen. Zucht geen meevaller voor ons dus.

Rond 6h in de ochtend vertrokken we naar het luchthaven in Palermo. We hadden een vroege vlucht en we moesten de wagen nog afzetten. De sleutel van de wagen moesten we droppen in de brievenbus van Maggiore, omdat ze op het uur dat we weg moesten nog niet open waren. De check-out werd dus gedaan zonder ons. We waren hier wel zenuwachtig voor, maar uiteindelijk kregen we de afrekening en leek alles correct. De vlucht ging weer perfect. Alleen bij het landen was het wat lastig. Oona was net in slaap gevallen op mijn schoot en moest in haar eigen stoeltje gaan zitten. Ze begon heel luid te wenen omdat ze wakker werd en gedesoriënteerd was, maar uiteindelijk kregen we ze wel rustig.

We keerden terug met een super zalig gevoel. Wat een reis toch! Alleen jammer dat we zowel Palermo als Catania niet hadden kunnen doen. Er stond te veel op ons programma, dus hebben we hier keuzes moeten maken.  Ook de Eolische eilanden hadden we graag gezien. Maar zeg nooit nooit, ooit keren we zeker terug. Als je gaat, vergeet dan zeker niet om Arancini te eten en Piadina, naast al het andere lekkers dat Sicilië te bieden heeft natuurlijk :-).